میلاد کریم اهل بیت امام حسن مجتبی مبارکباد.

 

شناخت مختصرى از زندگانى امام حسن(ع)

 

فریادرس محرومان

 

در آیین اسلام، ثروتمندان، مسئولیت سنگینى در برابر مستمندان و تهیدستان اجتماع به

 

 عهده دارند و به حکم پیوندهاى عمیق معنوى و رشته‏ هاى برادرى دینى که در میان

 

 مسلمانان بر قرار است، باید همواره در تأمین نیازمندیهاى محرومان اجتماع

 

 کوشا باشند. پیامبر اسلام (ص) و پیشوایان دینى ما، نه تنها سفارشهاى مؤکدى

 

در این زمینه نموده‏ اند، بلکه هر کدام در عصر خود، نمونه برجسته‏ اى از انساندوستى

 

و ضعیف نوازى به شمار می رفتند.پیشواى دوم، نه تنها از نظر علم، تقوى، زهد و

 

 عبادت، مقامى برگزیده و ممتاز داشت،بلکه از لحاظ بذل و بخشش و دستگیرى

 

از بیچارگان و درماندگان نیز در عصر خود زبانزد خاص و عام بود. وجود گرامى

 

 آن حضرت آرام بخش دلهاى دردمند، پناهگاه مستمندان و تهیدستان، و نقطه امید

 

 درماندگان بود. هیچ فقیرى از در خانه آن حضرت دست خالى برنمى گشت.

 

هیچ آزرده دلى شرح پریشانى خود را نزد آن بزرگوار بازگو نمی ‏کرد، جز آنکه

 

مرهمى بر دل آزرده او نهاده می ‏شد. گاه پیش از آنکه مستمندى اظهار احتیاج کند و

 

 عرق شرم بریزد، احتیاج او را برطرف می ‏ساخت و اجازه نمی ‏داد رنج و مذلت

 

سؤال را بر خود هموار سازد!«سیوطى» در تاریخ خود می ‏نویسد: 

 

«حسن بن على» داراى امتیازات اخلاقى و فضائل انسانى فراوان بود،

 

او شخصیتى بزرگوار، بردبار، باوقار، متین، سخى و بخشنده، و مورد ستایش مردم بود.(2)

نکته آموزنده

امام مجتبى (ع) گاهى مبالغ توجهى پول را، یکجا به مستمندان می ‏بخشید، به طورى

 که مایه شگفت واقع می ‏شد. نکته یک چنین بخشش چشمگیر این است که

حضرت مجتبى (ع) با این کار براى همیشه شخص فقیر را بى نیاز

 می ‏ساخت و او می ‏توانست با این مبلغ، تمام احتیاجات خود را برطرف نموده و

 زندگى آبرومندانه ‏اى تشکیل بدهد و احیاناً سرمایه ‏اى براى خود تهیه نماید.

 امام روا نمی ‏دید مبلغ ناچیزى که خرج یک روز فقیر را بسختى تأمین

 می ‏کند، به وى داده شود و در نتیجه او ناگزیر گردد براى تامین روزى بخور و نمیرى،

 هر روز دست احتیاج به سوى این و آن دراز کند.

 

 

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد